ترور فرماندهان سپاه؛ كوتاهی از جانب كیست؟

در این عملیات تروریستی كه بزرگترین حمله تروریستی جندالله علیه نیروهای سپاه پاسداران تاكنون به حساب می آیدسردار نورعلی شوشتری جانشین فرمانده نیروی زمینی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و فرمانده قرارگاه قدس، سردار محمدزاده فرمانده سپاه استان سیستان و بلوچستان، فرمانده سپاه ایرانشهر و فرمانده سپاه سرباز و فرمانده تیپ امیرالمومنین (ع) به شهادت رسیدند.

علاوه بر فرماندهان سپاه گروهی از سران قبایل و عشایر استان نیز به شهادت رسیده اند. بر اساس این گزارش تعداد شهدای این اقدام تروریستی حدود 20 نفر تخمین زده می شود.

پیش از این نیز جندالله حملات تروریستی علیه پرسنل سپاه پاسداران انجام داده بود اما ظاهرا از زمانی كه مبارزه با این گروهك تروریستی رسما از نیروهای انتظامی به سپاه محول شده است، پرسنل آن هدف حملات تروریستی این گروه قرار می گیرند.

با این همه سوال اصلی كه ذهن بسیاری از را به خود مشغول كرده است كه چرا تاكنون حملات تروریستی جندالله متوقف نشده است و این گروه تروریستی امروز بعد از چهار سال از شكل گیری اش امكان ترور جانشین فرمانده زمینی سپاه را می یابد؟

واقعیت این است كه استان سیستان و بلوچستان را به دلیل مساحت زیاد، كوه ها و بیابان های وسیع و نیز همجواری با دو كشور افغانستان و پاكستان نمی توان با نیروی چند ده هزار نفری نظامی و انتظامی از جهت امنیتی كاملاً كنترل كرد.

در واقع موفقیت در مبارزه با تروریسم جندالله تا حد زیادی منوط به همكاری پاكستان است. زیرا جندالله در استان وزیرستان جنوبی پاكستان پناه گرفته است. این گروه حملات تروریستی خود را در خاك پاكستان برنامه ریزی كرده و برای اجرا وارد خاك كشور می شود و بلافاصله به مقر خود در وزیرستان بر می گردد.

دولت پاكستان مطابق قطعنامه 1373 شورای امنیت سازمان ملل موظف به همكاری با ایران در مبارزه با گروهك تروریستی جندالله است.

به عبارت دقیق تر" جرم انگاری و تعقیب كیفری تروریسم" یكی از مهمترین تكالیف مشترك تمام كنواسیون های بین المللی ضدتروریسم و سایر اسناد بین المللی در زمینه مبارزه با تروریسم می باشد كه شورای امنیت طی قطعنامه 1373 دامنه شمولیت آن را به كلیه دولت های عضو سازمان ملل گسترش داده است.

با این وجود همكاری پاكستان در دستگیری و تحویل اعضاء جندالله تاكنون رضایت بخش نبوده است و در نتیجه انفعال دولت این كشور گروهك جندالله توانسته است حملات متعددی را در داخل این كشور علیه ایران سازماندهی كند.

ممكن است ناتوانی پاكستان در مبارزه با تروریسم در این كشور به عنوان عامل اصلی انفعال در مبارزه با جندالله ذكر شود. خصوصا اینكه اعمال حاكمیت و نفوذ دولت مركزی در این استان ضعیف است.

اما ورود نیروهای ایران به وزیرستان و همكاری نیروهای پاكستانی می تواند تروریسم جندالله را بین ببرد.ضمن اینكه ورود ایران به خاك پاكستان برای مبارزه با جندالله نه تنها هیچ منافاتی با موازین بین المللی ندارد كه در راستای منافع منطقه در برقراری ثبات و از بین بردن تروریسم محسوب می شود.

اگر بپذیریم كه تروریسم معضلی منطقه ای و جهانی است و تهدیدی برای نوع بشر محسوب می شود باید پذیرفت كه راه حل و مبارزه با آن نیز همكاری در این سطوح را می طلبد.

تحركات اخیر ارتش پاكستان برای مبارزه با طالبان در وزیرستان به عنوان منطقه و پاتوق تروریست ها در این كشور فرصت مناسبی است كه ایران نیز با هماهنگی وهمكاری دولت این كشور اقدامات لازم را علیه جندالله صورت دهد.